Psychomotorische therapie

Werkvormen

Binnen onze psychomotorische therapie wordt gekeken hoe je met jezelf, met anderen en met de opdrachten omgaat. Wat denk je, voel je en doe je. Dit gebeurt aan de hand van verschillende opdrachten en door de vragen en benaderingen van de therapeut, gericht op lichaamsbeleving. Door hoe je handelt en wat je ervaart tijdens een opdracht, krijg je meer zicht op je processen: hoe jij werkt en hoe je hier (anders) mee om kunt gaan. Voorbeelden van oefeningen zijn balspelen en vechtsporten, ademhalings- en ontspanningsoefeningen. Dit biedt een veilige plek om je gevoelens en gedachten te onderzoeken, nieuwe ervaringen op te doen en te experimenteren met ander gedrag.

Gedragsverandering

Het doel van de psychomotorische therapie is om gedragsverandering tot stand te brengen of een bijdrage daaraan te leveren en daarmee bepaalde problemen weg te nemen of te verminderen. Ook kunnen nieuwe ervaringen op het gebied van voelen en denken opgedaan worden. Je kunt leren om (lichaams)signalen te herkennen, voordat bepaalde problemen verergeren. Je kunt dan tijdig maatregelen nemen waar jij baat bij hebt. Ook kun je met behulp van lichaamsgerichte oefeningen bepaald gedrag ontdekken, waardoor je beter met die problemen om kunt gaan. Psychomotorische therapie is bedoeld voor mensen met psychische, psychosociale en/of psychosomatische problemen. Je kunt daarbij denken aan spanningen, angst, somberheid, piekeren, onzekerheid, moeite met sociale contacten en/of lichamelijk contact, geen nee kunnen zeggen of een negatief zelfbeeld. Ook wanneer je merkt dat alleen praten over je problemen niet werkt of wanneer het verstandelijk benaderen van problemen geen oplossing biedt, kan psychomotorische therapie je veel bieden. Deze vorm wordt zowel als individuele hulpverlening, als in relaties, gezinnen en in groepsverband aangeboden. De hulpverlening is geschikt voor kinderen, adolescenten en volwassenen.

Voorbeelden

Een psychisch beschadigde jongen van 8 jaar met depressieve klachten zegt geen woord, alleen soms functioneel. Door hem fysieke uitdagingen aan te bieden, kan hij, naast zijn depressieve gevoelens ook positieve gevoelens ervaren. Psychomotorische therapie kan aansluiten bij deze positieve belevingen en van hieruit kan er een essentieel gevoel van veiligheid ontstaan en daarmee kan er meer ruimte komen voor het verwerken van het verleden.

Een vrouw van midden dertig merkt dat ze geen energie overhoudt voor de dingen die ze graag zou willen doen voor zichzelf. Ze merkt dat verschillende mensen een beroep op haar doen. Haar werk, kinderen, man en huishouden vragen de nodige aandacht. Ze wil graag op ieder gebied het beste van zichzelf laten zien en hiernaast zou ze ook nog ruimte willen voor haar eigen ontwikkeling, sporten en ontspanning, zoals een goed boek lezen of met vriendinnen uit eten. Ook hier zou ze haar aandacht volledig op willen kunnen richten. Ze is echter telkens zo moe, komt niet aan alles toe en heeft het gevoel nog steeds veel te moeten als de dag al om is. Ze zegt meestal ‘ja’ wanneer er iets aan haar wordt gevraagd. Door de psychomotorische therapie kan ze, door in verschillende werkvormen te ervaren hoe ze zich gedraagt, meer zicht krijgen op hoe zij de dingen aanpakt en wat ze eigenlijk wil. Ze ontdekt waar ze plezier aan beleeft en energie van krijgt. Ook merkt ze dat het zowel voor haarzelf als voor haar omgeving helpend is om soms ‘nee’ te zeggen, dingen niet te doen. Met dit nieuwe gedrag kan ze gelijk oefenen in de aangeboden activiteiten en het positieve effect ervan ervaren. Hierdoor krijgt ze meer regie op hoe zij haar leven wil inrichten, kiest ze bewuster en houdt ze meer energie over.